بررسی رابطه بین ساختار مالکیت و پایداری سود در بازار سرمایه ایران

در این پژوهش به بررسی تأثیر ساختار مالکیت بر پایداری سود پرداخته شده و در این راستا به جنبه های تمرکز و ترکیب ساختار مالکیت شرکت ها توجه شده است. میزان مالکیت بزرگ ترین سهامدار و 5 سهامدار بزرگ تر به عنوان شاخص های تمرکز مالکیت شرکت ها و مالکیت مدیریتی، نهادی و حقیقی (انفرادی) انواع مختلف ترکیب مالکیت شرکت ها در نظر گرفته شده اند. برای محاسبه پایداری سود از مدل خودرگرسیو سود عملیاتی به صورت چرخشی و با وقفه 1 ساله استفاده شده و آزمون فرضیات از طریق مدل سازی رگرسیون مقطعی و از طریق فنون آماری تحلیل رگرسیون و همبستگی اسپیرمن انجام شده است. در این پژوهش اطلاعات مربوط به 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 5 ساله 1386 لغایت 1390 گردآوری و توسط نرم افزار های spss و eviews آزمون شده است. نتایج حاکی از آن است که ساختار مالکیت بر پایداری سود تأثیر معنی داری دارد. تأثیر مالکیت مدیریتی و 5 سهامدار بزرگ تر بر پایداری سود مثبت و معنی دار می باشد و تأثیر مالکیت حقیقی (انفرادی) بر پایداری سود منفی و معنی دار است. ضمن اینکه میان مالکیت نهادی و مالکیت سهامدار بزرگ تر و پایداری سود رابطه معنی داری وجود ندارد.